We gaan het verschil maken in de sector jonge kind
Maar, stel dat het lukt? We gaan ervoor!
Blog door Suzan Bareman
Drie jaar geleden stond ik op een kruispunt. Ik stelde mezelf eindeloos de vraag: maar, wat als? Ik wilde risico’s uitsluiten, zal ik springen? Maar, wat als iedereen zou zeggen: Oh nee, weer zo’n startende ondernemer of we gaan het nog wel zien of ze het volhoudt? Ik kon niet ontsnappen aan de gedachten van de mensen waar ik tegenop keek, organisaties waar ik van betekenis wilde zijn en de verwachtingen die ik voelde, die van anderen én van mezelf. Ik begon te investeren. Heel veel investeren. Onder andere in zelfontwikkeling, talloze (business)coaches en het opbouwen van een netwerk.
Succes is niet altijd meetbaar in cijfers, maar in de impact die je hebt.
En toen kwam het moment. Het moment waarop mijn gevoel zei: Suzan, volgens mij mag je de volgende sprong wagen. Help! In plaats van mezelf te verliezen in de worst-case scenario’s, besloot ik om het woord succes te ontleden, om het voor mezelf opnieuw uit te vinden. Want wat is succes eigenlijk voor mij? Is succes het behalen van de hoogste omzet? Nee, al helpt een gezonde omzet natuurlijk wel. Is succes het hebben van tientallen opdrachtgevers? Nee, want wat is veel en wat zegt het eigenlijk? Voor mij zit succes veel dieper. Ik voel me succesvol op het moment dat ik gezien word. Wanneer klanten me vertrouwen en wanneer ik voel dat ik daadwerkelijk iets kan betekenen voor hen en hun teams.
Succes is voor mij die ene tevreden blik van een opdrachtgever, de mond-tot-mondreclame die volgt en de aanmoedigende woorden van mensen die oprecht trots op me zijn. Succes is niet altijd meetbaar in cijfers, maar in de impact die je hebt, zowel op mensen als op organisaties. Drie jaar geleden hoopte ik dit succes te gaan voelen. En ik vroeg me af: maar, wat als het lukt? Wat als ik mijn missie écht zou kunnen realiseren? Maar dat was eng. Want ook als je succesvol wordt, vinden mensen daar weer iets van. Er kunnen jaloerse reacties komen, je wordt misschien genegeerd of je hoort roddels. Dat kan ongemakkelijk zijn.
We gaan een verschil maken met Het Wijshuis!
Maar, wat als het ondanks alles toch lukt? Dan ga je gewoon door! En dat is precies wat ik ga doen. Per 1 januari 2025 start ik een tweede bedrijf: Het Wijshuis. Samen met een geweldig team ben ik druk bezig met de voorbereidingen. Wat ik de afgelopen jaren heb gedaan voor de andere sectoren, blijf ik ook nog doen vanuit Suzan Bareman. Maar het nieuwe extra avontuur richt zich op de sector die werkzaam zijn met het jonge kind. De kindcentra's met kinderopvang, onderwijs, zorg en de gemeenten. We gaan een verschil maken! Na 15 jaar met veel kennis, passie en liefde voor deze sector gewerkt te hebben, dacht ik dat ik daar klaar mee was. Maar blijkbaar was dat niet het geval. Onlangs vertelde iemand me dat het kapitaalvernietiging zou zijn om mijn kennis en inzichten niet voort te zetten. Dat zette me aan het denken…
Een kenniscentrum met passie voor het jonge kind!
We gaan een kenniscentrum creëren waarin ondersteuning, begeleiding en hands-on meegewerkt wordt aan visie, beleid, leiderschap in de organisatie en de implementatie ervan. Samen met een beleidsspecialist wet- en regelgeving, welbevinden en betrokkenheidspedagoog en kwartiermaker. Ons kenniscentrum heeft de expertise om ondersteuning en begeleiding te geven op het gebied van OAB (Onderwijsachterstandenbeleid). En dat niet alleen, we gaan nog een stap verder. We zijn juist sterk met dé out-of-the-box-inzichten rondom het OAB.
Nieuwsgierig?
Snap ik helemaal! Want stel dat het lukt? Stel dat het mij en dus ook jou lukt om een voorziening voor kinderen van 0 tot 7 jaar te creëren die echt in de flow zit? Wat als het beleid kloppend is, volledig in lijn met wet- en regelgeving? Wat als de visie die we hebben op welbevinden en betrokkenheid van het jonge kind werkelijk geïntegreerd is in het werk van de professionals die dagelijks voor onze nieuwe generatie zorgen? Wat als die visie voelbaar is? Dat de visie voelbaar is voor ouders en samenwerkingspartners? Wat als de gemeenten ondersteund kunnen worden in deze (komende) ontwikkelingen? Wat als de leiders die dit begeleiden mensgericht kunnen sturen, trots kunnen zijn op wat ze doen en impact maken? Stel dat dit lukt? Dat zou voor mij een groot succes zijn. En dat succes zou ik graag voelen, vanuit dankbaarheid. Want als het lukt, dan kunnen we samen een verschil maken. Ik ben er klaar voor, jij ook?
