Inzichten na heerlijke retreat in Italië
Blog door Suzan Bareman
Pasgeleden heb ik mezelf getrakteerd op een reisje naar Italië. Een bucketlist-dingetje! Niet alleen om ‘vakantie te vieren’, maar ook om eens een retreat te volgen. Hier mocht ik met veel energie mezelf focussen op business gerelateerde vervolgontwikkelingen, althans dat hoopte ik…
Een retreat: het prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Zou het iets voor mij zijn? Dat wilde ik graag eens ontdekken. Maar wat het precies inhield…Ik wist alleen dat ik tijd voor mezelf ging maken. Dit in een fijne omgeving met een goed georganiseerde club mensen, waarin ontspannen, opladen en keuzekracht centraal staan. Het hoofddoel van mijn reis was dan ook: tot rust komen om tot nieuwe inzichten te komen. Ondanks dat ik al heel lang nieuwsgierig was naar retreats, was ik wel wat bevooroordeeld. Gelukkig hoefde ik niet vijf dagen op een matje te zitten, stil te zijn en te detoxen! Haha, bijzonder dat ik zo’n beeld had van retreats.
De ideeën gierden door mijn lijf
Deze reis heeft me veel gebracht: het prikkelde mijn nieuwsgierigheid, het bracht me rust én ik heb mezelf eindelijk dit cadeautje gegund. Het is echt heerlijk om wakker te worden en direct uit te kijken over de bergen, zonder iets anders te horen dan vogels en krekels. En bij alles dacht ik: oh ik wil ook een retreat organiseren, maar dan op de Suus-manier! Oh, dit gun ik elke hardwerkende vrouw, maar óók alle mannen. En óók alle startende zzp’ers, vriendinnengroepen, ga zo maar door. De ideeën gierden door mijn lijf.
Emoties overvielen
Maar… dat waren nou net niet de inzichten waarvoor ik kwam. Ter plekke bedacht ik nieuwe ideeën, maar ik wilde juist inzichten krijgen op mijn bestaande processen. Eerlijk? Deze kreeg ik niet. Ik probeerde alles, van mediteren tot gin-tonics drinken, van wandelen door de bergen tot boeken lezen, maar werkelijk niets hielp. Ik baalde, maar alle positieve punten hierboven overheersten. Op dag drie overvielen de emoties me. Ik was emotioneel van geluk. Ik realiseerde me hoe dankbaar ik ben... Dankbaar voor mijn geweldige man, mijn fantastische kinderen, dat we gezond zijn, dat ik zoveel gave opdrachten krijg van opdrachtgevers die echt vertrouwen in me hebben én dat ik gegroeid ben als ondernemer.
Ik ben al!
Inmiddels ben ik weer terug in Nederland en kan ik terugblikken. Ik heb mezelf liefde en aandacht gegeven, dat was fijn en daar ben ik dankbaar voor. Maar… tijdens een gesprek met mijn coach was ik toch wat sip: ‘En nu?’ zei ik tegen haar. Ik wilde inzichten krijgen hoe ik mijn bedrijf nog meer vorm wilde gaan geven en die had ik niet gekregen. Ze vroeg zich af waarom. ‘Omdat mensen het van me verwachten’, reageerde ik. Onzin! vond ze het: ‘Jij bent al, je doet al, kijk eens om je heen… Jij verzamelt informatie, kennis, mensen en inzichten over personen en organisatie, jij begeleidt ze geheel persoonlijk, afgestemd op hun persoonlijke situatie, passende bij die unieke organisatie. Je gidst ze naar transformatie, jij leest tussen de regels door, om dieper te kijken. Jij doet dit al! Jij bent die kwartiermaker, leider in processen, coacht mensen door vanuit hun eigen krachten naar een nieuwe organisatie en cultuur te gaan.’ Haar woorden maakten me stil. Een traantje, van dankbaarheid. Vanuit stilte en rust komen de juiste gedachten en in een ontspannen brein duiken de antwoorden vanzelf op: JA, IK BEN AL!
.jpeg)
Ik gun jou óók een retreat
Sowieso ga ik ooit zelf een retreat organiseren. Waarom? Omdat ik het iedereen gun, maar óók omdat ik weet dat ik het kan en omdat het me supervet lijkt om te doen. Ik ben wel eens nieuwsgierig of er mensen in mijn netwerk zijn die mee zouden willen op mijn retreat… Ga je de volgende keer ook mee? Laat het me dan zeker (vrijblijvend) weten!
.jpeg)
