Een bewogen eerste half jaar
Inmiddels hebben we het eerste half jaar van 2024 achter ons gelaten. Een mooi moment om even terug te blikken! En eerlijk gezegd: deze reflectie voelt heel verhelderend. Want dit eerste half jaar was voor mij niet alleen goed en succesvol, het stond óók in het teken van een innerlijk conflict met vele afwegingen…
Heel 2024 gaf ik mezelf om stabiel te blijven en het succes van 2023 te continueren. Het moest niet minder, maar grootser in omzet en opdrachtgevers hoefde ook niet. Maar toch had ik steeds dat stemmetje in mijn hoofd dat zei dat ik meer moest doen, dat ik groter moest worden. Maar mijn gevoel bleef zeggen dat ik rustig aan moest doen en het niet moest forceren. Kortom: onrust!
Aan de slag met de héle club
Wat ik wél zag: door de verschillende opdrachten werd wederom bevestigd dat de cultuur in een bedrijf de vrijheid bepaalt van ieders handelen en prestaties. De bedrijfscultuur ontstaat bij het management. Enkel met een team aan de slag gaan waar het niet zo lekker loopt, is passé voor mij. Ik durf en doe het nu echt: mijn advies met de hele club delen. Ik kan wel concluderen dat ik echt de mens achter de mens wil én kan zien, wil leren kennen en wil aanmoedigen om zichzelf in positie te zetten.
We hebben elkaar nodig
Ik realiseer me dat ik een bofkont ben dat ik veelal met managers werk die heel graag willen en om hulp vragen om die allerbelangrijkste taak uit te voeren. Maar, wat vloeien er ook vaak tranen of spatten de frustraties eraf omdat het niet lukt. Ik merk dat het gebrek aan verbondenheid met de mens, of het managen zonder empathie, de grootste hulpvraag is geworden. Want: we moeten het met minder mensen doen, het moet efficiënter, we doen wat ons opgedragen wordt door wet- en regelgevingen of vastgestelde procedures. Maar de mens gaat nog steeds het beste op intuïtie en gevoel. In organisaties hebben we elkaar allemaal nodig. Van technische dienst, tot manager, tot de schoonmaaksters en bestuurders. Van stagiaires, vrijwilligers tot secretariaat en van invallers tot vaste medewerkers die nog maar kort of juist al heel lang werkzaam zijn. Niemand is meer of minder als mens, iedereen is belangrijk en daarom mag je niemand vergeten.
TROTS
Maar, die mens achter de mens, dat ben ik zelf ook. Mijn intuïtie, mijn gevoel, moest hard werken om mijn hoofd ervan te overtuigen dat stabiliseren en genieten van de lopende opdrachten al een groot cadeau an sich was. Het vertrouwen van de opdrachtgevers was fantastisch, wat ben ik ze dankbaar. Naast de lopende opdrachten, heb ik ook veel voorwerk verricht voor na de zomer. Het voelde soms wel of ik mezelf wat vergat. Maar in het zonnetje zittende, reflecterend op wat er allemaal is gebeurd de afgelopen zes maanden en welke onwijs gave opdrachten er na de zomervakantie gaan komen, voelde ik vooral TROTS. Ondernemen gaat echt niet altijd over rozen. Persoonlijke groei, ondernemingsgroei en groeiende ambities, zorgden ook bij mij voor innerlijke conflicten. Maar ik heb besloten dat ik trots mag zijn. Stabiliseren is niet gelukt, maar ik heb wél voorwerk verricht voor na de zomer.
Lang heb ik in dubio gezeten, ga ik het wel of niet doen? Ja dus: ik heb officieel personeel aangenomen! Gerlinde Hamelink komt mij ondersteunen op beleidsvlak. Samen kijken we hoe we alles nóg beter vorm kunnen geven. Ook kijk ik vooruit naar het tweede deel van 2024. Er staan leuke, uitdagende en spannende dingen op de planning. Daar volgt later uiteraard meer over. Ik hoop stiekem ook wel dat de hindernissen die ik het eerste halfjaar heb genomen, ook in het tweede halfjaar terugkomen. Dus: doen, op m’n bek gaan, opstaan, even weglachen, hard werken aan verbetering en go go go!
Go go go
